تاثیر تمرینات اصلاحی در دانش آموزان

مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی جامع با و بدون آموزش پاسچر بر سندرم متقاطع فوقانی در دانش آموزان دختر

هادی میری 1 – حسین شاهرخي 2 – عباس دوستدار روزبهاني 3 – فهیمه نصیرزارع 4

1 استاديار گروه تربیتبدني و علوم ورزشي، دانشگاه صنعتي امیرکبیر، تهران، ايران
2 استاديار دانشكده تربیت بدني و علوم ورزشي، دانشگاه حكیم سبزواری، سبزوار، ايران.
3 استاد دانشگاه علوم وفنون فارابي،تهران،ايران
4 کارشناس ارشد آسیب ورزشي و حرکات اصلاحي دانشگاه رجا قزوين

ﻣﻘﺪﻣﻪ

ﻧﺎﻫﻨﺠﺎری‌های ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﮐﻮدﮐﺎن ﺟﺰء ﺧﻄﺮات ﭘﻨﻬﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺨﺼﻮص در ﺟﺎﻣﻌﻪ داﻧﺶآﻣﻮزي اﺳﺖ. ﻫﺪف از ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺎ و ﺑﺪون آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺑﺮ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﺮ دﺧﺘﺮان داﻧﺶآﻣﻮز ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢزﻣﺎن دارای ﻋﺎرﺿﻪﻫﺎی ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﮐﺎﯾﻔﻮز بوده و داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ.

روش ﮐﺎر:

ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ را ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶآﻣﻮزان دﺧﺘﺮ 15-18 ﺳﺎل ﻣﻘﻄﻊ دوم ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ، روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪود ﺑﻮدن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪﺻﻮرت ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و در دﺳﺘﺮس و ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﻣﻮزش ﭘﺎﺳﭽﺮ، ﮔﺮوه دوم ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ وﮔﺮوه آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺑﻪ ﻣﺪت 8ﻫﻔﺘﻪ و 5 ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت 5 ساﻋﺖ و ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺪت8 ﻫﻔﺘﻪ 3 ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ تمرﯾﻨﺎت و ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ اراﺋﻪ ﺷﺪ را اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ و ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ روزاﻧﻪ ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺖ. ﻏﺮﺑﺎﻟﮕﺮی در ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺴﺖ ﻧﯿﻮﯾﻮرك و ﺻﻔﺤﻪ ﺷﻄﺮﻧﺠﯽ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ و داﻧﺶآﻣﻮزاﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻢزﻣﺎن داراي ﻋﺎرﺿﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ ودر ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﻂ ﮔﻮﻧﯿﺎ ﻣﺘﺮ ﻣﺨﺼﻮص اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی زاوﯾﻪ ﻟﻮردوز ﮔﺮدن (زاوﯾﻪ ﮐﺮاﻧﯿﻮورﺗﺒﺮال) و ﺧﻂ ﮐﺶ ﻣﺨﺼﻮص اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﺧﻂ ﮐﺶ ﻣﻨﻌﻄﻒ ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی زاوﯾﻪ ﮐﺎﯾﻔﻮز ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻫﺎي آﻣﺎري ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS26اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات ﭘﺲ آزﻣﻮن از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ و ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﯿﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ از آزﻣﻮن ﺗﻌﻘﯿﺒﯽ زوﺟﯽ ﺑﻮﻧﻔﺮﻧﯽ استفاده شد.

ﻧﺘﺎﯾﺞ:

ﻧﺘﺎﯾﺞ آﻣﺎري ﻧﺸﺎن داداﻧﺪازه زواﯾﺎي ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ (زاوﯾﻪ ﮐﺮاﻧﯿﻮ ورﺗﺒﺮال) و ﺷﺎﻧﻪ ﯾﻪ ﺟﻠﻮو ﮐﺎﯾﻔﻮز آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداری در ﮔﺮوه ﺗﺠﺮﺑﯽ ﮐﺎﻫﺶ داﺷﺖ (p≤%5) ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آﻣﻮزش ﭘﺎﺳﭽﺮ و ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﺎداری ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻋﺎرﺿﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ، ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ از اﯾﻦ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﯾﺮ روشﻫﺎی درﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاي اﺻﻼح ﻋﺎرﺿﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ در داﻧﺶآﻣﻮزان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ.

ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻠﯿﺪي: ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ، ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﭘﻮﺳﭽﺮ، تمرینات اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ، دختران دانش آموز

ﻣﻘﺪﻣﻪ:

ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺖﮐﻮدك ﺷﺎﻣﻞ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﻀﻼﻧﯽ (آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﻋﻤﻠﮑﺮدي)، ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺳﮑﻠﺘﯽ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ زﻣﯿﻨﻪﺳﺎز ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽﮐﻮدك (HMS و ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻄﻠﻮبﮐﻮدك اﺳﺖ اﻧﺤﺮاف از وﺿﻌﯿﺖ ﺳﺎﻟﻢ وﺟﻮد و ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻋﻀﻼﻧﯽ ﮐﻮدك را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ از اﺧﺘﻼﻻت اﺳﮑﻠﺘﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﻏﯿﺮﻋﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ وﻻدﯾﻤﯿﺮ ﺟﺎﻧﺪا ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﺎص اﻟﮕﻮی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻋﻀﻼﻧﯽ و ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻟﮕﻮی ﺣﺮﮐﺘﯽ و اﻧﺤﺮاف وﺿﻌﯿﺘﯽ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻋﻼﺋﻢ اﺳﮑﻠﺘﯽ ﻋﻀﻼﻧﯽ در ﺳﺮ، ﮔﺮدن، ﺷﺎﻧﻪ (ﮐﺘﻒ) و ﻗﺴﻤﺖ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﮐﻤﺮ ﺷﻮد ﺑﺮای اﺻﻼح ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌﯽ، ﭘﺰﺷﮑﺎن و درﻣﺎﻧﮕﺮان در ﺗﻼش ﺑﺮای ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻋﺼﺒﯽ و ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﮔﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﻨﺪ اﯾﻦ روﯾﮑﺮدﻫﺎ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ دارای ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎ ﻣﺮور ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت، اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ورزﺷﯽ را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ روﯾﮑﺮد ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ و ﻋﺼﺒﯽ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﻗﺮار ﻧﺪاده اﺳﺖ. ﻋﺎرﺿﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎی وﺿﻌﯿﺘﯽ ارﺗﺒﺎط ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دارﻧﺪ و ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ اﺻﻼح ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻫﺮﯾﮏ از آنﻫﺎ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﺤﻘﻘﺎن ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺌﻮری ﮐﻨﺪال (ﮐﺸﺶ و ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻋﻀﻼت) ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﮐﻤﺘﺮ از ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺻﻼﺣﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ CCER ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﯾﮏ روﯾﮑﺮد ﺟﺪﯾﺪ (روﯾﮑﺮد ﺟﺎﻣﻊ) اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﻮت و ﺿﻌﻒ روﯾﮑﺮدﻫﺎی ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻧﻮآوری ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. درواﻗﻊ روﯾﮑﺮد ﺟﺎﻣﻊ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ دﯾﺪﮔﺎه ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﯿﻦ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽ وﻇﯿﻔﻪ ﺗﻬﯿﻪ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻬﻢ در ﻣﻮرد ﻋﻤﻠﮑﺮد و رﻓﺘﺎر ﮐﻠﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﺮﮐﺘﯽ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد. اﻧﺤﺮاﻓﺎت وﺿﻌﯿﺘﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ راﯾﺞ در ﮐﻮدﮐﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﺛﺮات ﻃﻮﻻﻧﯽﻣﺪت وﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻧﺎﺷﯽ از ﺷﯿﻮه زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ. ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان دارد. ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺮای ﻣﺪت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺎ ﮔﺮدن، ﺷﺎﻧﻪ و ﭘﺸﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪه در وﺿﻌﯿﺖ ﺿﻌﯿﻒ در کلاس درس مینشینند. وضعیتهای نامطلوب قامتی در دانش آموزان و کودکان میتواند درنتیجه عواملی نظیر فقر حرکتی، مناسب نبودن میز و نیمکت مدارس با قد کودك، وزن کوله پشتی، نشستن طولانی مدت در کنار تلویزیون و سرگرمیهای ویدئویی بروز کند. اگر بدن برای مدت طولانی در وضعیت بدنی نامطلوب قرار گیرد میتواند سبب بروز سازگاری‌های منفی گسترده‌ای در مفاصل و بافتهای نرم گردد. ممکن است بعضی از عضلات دچار کشیدگی و بعضی دچار کوتاهی شوند و خود را با این وضعیت تطبیق دهند. سندرم متقاطع فوقانی سبب بروز تغییرات گسترده‌ای شامل پاسچر سر به جلو افزایش یافته، کایفوز پشتی، شانه گرد، دور شدن کتف‌ها و کاهش ثبات گلنوهمورال در یک چهارم فوقانی میشود. اختلالات عضلانی اسکلتی که در ناحیه مهره‌های گردنی و سینه‌ای رخ میدهند معمولا باهم در ارتباط هستند این اختلالات از علل مهم تاثیرگذار بر پاتولوژیک یک چهارم فوقانی بدن اﺳﺖ اﺗﺨﺎذ ﺣﺎﻟﺖﻫﺎی ﺑﺪﻧﯽ ﻏﻠﻂ از روی ﻋﺪم آﮔﺎﻫﯽ و اﺳﺘﻤﺮار وﺿﻌﯿﺖﻫﺎی ﺑﺪﻧﯽ ﻧﺎﺻﺤﯿﺢ در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮه ﺑﺎﻋﺚ اﯾﺠﺎد ﻧﺎﻫﻨﺠﺎریﻫﺎی ﺑﺪﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﺰﻧﺪه در ﺑﺪن ﮐﻮدك ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﺎﻫﻨﺠﺎریﻫﺎی ﻋﻀﻼﻧﯽ-اﺳﮑﻠﺘﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻃﯽ ﻣﺎهﻫﺎ و ﺳﺎلﻫﺎ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﺮسﻫﺎی ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ و رواﻧﯽ-اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﺗﮑﺮاري ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽآﯾﺪ. ﺣﺮﮐﺎت ﺗﮑﺮاری ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﻃﻮل، ﻗﺪرت و ﺳﻔﺘﯽ ﻋﻀﻼت ﺷﻮد درﻧﺘﯿﺠﻪ اﯾﻦ ﺳﺎزﮔﺎری ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻮﺟﺐ اﺧﺘﻼل ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺷﻮد. وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺟﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺛﺒﺎت دﻫﻨﺪهﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮏ ﻣﻔﺼﻞ و اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻤﺘﺮ از ﻋﻀﻼت و درﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮐﻤﺘﺮي ﻣﯽﺷﻮد. ﺷﯿﻮع ﻧﺎﻫﻨﺠﺎريﻫﺎي ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ در ﺟﻮاﻣﻊ و ﺳﻨﯿﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ از 11 ﺗﺎ 60 درﺻﺪ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ. وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﺟﺐ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺛﺒﺎت دﻫﻨﺪهﻫﺎي اﺳﺘﺎﺗﯿﮏ ﻣﻔﺼﻞ و اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻤﺘﺮ از ﻋﻀﻼت و درﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮐﻤﺘﺮی ﻣﯽﺷﻮد. در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪای ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ زﻧﺪی و ﻫﻤﮑﺎران اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و آنﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اﺛﺮ ﯾﮏ دوره ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ، ﺑﺎزآﻣﻮزي ﻋﺎدات ﭘﻮﺳﭽﺮان و ﺗﺮك آنﻫﺎ در اﺻﻼح ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ دﺧﺘﺮان 10-11 ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن روشﻫﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ و آﻣﻮزﺷﯽ و ﺗﺮﮐﯿﺐ اﯾﻦ دو در ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﻫﻨﺠﺎريﻫﺎي ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﮐﺎﯾﻔﻮز ﺳﯿﻨﻪاي ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺎرﯾﻒ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ آﻣﻮزش ﭘﺎﺳﭽﺮ ﺻﺤﯿﺢ در اوﻟﻮﯾﺖ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﮐﻮدك ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺗﺎ اﻓﺮاد ﻓﯿﺪﺑﮏ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺜﺒﺘﯽ از ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺑﺪﺳﺖ آورﻧﺪ.

وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪن ﺑﻪ 4 درﺟﻪ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮد:

1- وﺿﻌﯿﺖ ﻋﺎﻟﯽ ﯾﺎ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ

2- وﺿﻌﯿﺖ ﺧﻮب اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﻄﻠﻮب

3- وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺘﻮﺳﻂ، اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻤﮑﻦ

4- وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪ.

ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ وﺿﻌﯿﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪن ﻣﺎ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﻓﻮق را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ:

1- ﻣﯿﺰان اﻧﻌﻄﺎف ﻣﯿﺰان ﻋﻀﻼت در ﺣﺪ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﺷﺪ

2- داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﻔﺎﺻﻞ در ﺣﺪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎﺷﺪ

3- قدرت ﻋﻀﻼﻧﯽ در ﺣﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎشد

4- ﺑﯿﻦ ﻋﻀﻼت ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺧﻮﺑﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎشد

5- ﻋﻨﺎﺻﺮ رﺑﺎﻃﯽ و ﮐﭙﺴﻮﻟﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ و دﭼﺎر ﺳﻔﺘﯽ و ﯾﺎﺷﻠﯽ ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

در وﺿﻌﯿﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺘﻘﺎل وزن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد، ﮐﺎر ﻋﻀﻼﻧﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎ راﺣﺖ ﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯿﺸﻮد ﺧﺴﺘﮕﯽ دﯾﺮﺗﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯿﺸﻮد ﺻﺪﻣﺎت ﻣﻔﺼﻠﯽ و رﺑﺎﻃﯽ درﺻﺪ زﯾﺎدي ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و دردﻫﺎي ﻣﻔﺎﺻﻞ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺘﻮن ﻣﻬﺮه ﻫﺎ ﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد.

در وﺿﻌﯿﺖ ﻏﯿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺑﺪن دﭼﺎر اﻧﺤﺮاف ﻣﯽﺷﻮد و ﻋﻮاﻣﻞ زﻣﯿﻨﻪﺳﺎز وﺿﻌﯿﺖ ﻏﯿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد را ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺿﻌﯽ اﺷﺎره ﮐﻨﯿﻢ : ﻋﻮاﻣﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﺎراﯾﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﺼﺒﯽ را در ﮐﻨﺘﺮل وﺿﻌﯿﺖ دﭼﺎر ﻧﻘﺼﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮد دﭼﺎر اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﯽ ﻣﺜﻞ اﻓﺴﺮدﮔﯽ، ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺪ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، ﺿﻌﻒ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ، ﻣﺪت ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﺪت ﻣﯽﺷﻮد و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺿﻌﯽ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﻓﺮد را از ﺣﺎﻟﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺧﺎرج ﻣﯿﮑﻨﺪ و در راﺳﺘﺎی ﺻﺤﯿﺢ ﻣﻔﺎﺻﻞ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﺿﻌﻒ ﯾﮏ ﻋﻀﻠﻪ ﯾﺎ ﮔﺮوﻫﯽ از ﻋﻀﻼت، ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﯾﮏ ﯾﺎ ﮔﺮوﻫﯽ از ﻋﻀﻼت، ﻓﺸﺎرﻫﺎی ﮐﺎری، ﻓﺸﺎر ﻫﺎي ﻣﻮﺿﻌﯽ، دردﻫﺎي ﻋﻀﻼﻧﯽ ﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺖ ﻏﯿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻋﺪم ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ در ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻋﻀﻼت وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و ﮐﺎر اﺿﺎﻓﯽ ﺑﺮ ﺑﺪن ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯿﺸﻮد ﺧﻂ ﺟﺎذﺑﻪ ﻧﯿﺰ از ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﻋﺒﻮر ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﮔﺸﺘﺎور ﺟﺎذﺑﻪ ای اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ زﯾﺎد اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدن از ﻋﻀﻠﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺼﺮف ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﺮژی و ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﻀﻠﻪ ﻣﯿﺸﻮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻔﺎﺻﻞ از راﺳﺘﺎی ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻓﺸﺎر زﯾﺎدی را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در دراز ﻣﺪت آﺳﯿﺐ دﯾﺪه و دردﻧﺎك ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺎﺳﭽﺮ ﻇﺮﻓﯿﺖ ذاﺗﯽ ﺑﺪن ﺑﺪن ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺮم در ﻣﺤﺪوده ﺳﻄﺢ اﺗﮑﺎ اﺳﺖ. در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ اﻧﺤﻨﺎی ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺮ ﺛﺒﺎت ﭘﺎﺳﭽﺮ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺘﻨﺎﻗﻀﯽ وﺟﻮد دارد و اﻏﻠﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﯾﮏ اﻧﺤﻨﺎي وﯾﮋه ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮده است.

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺘﻬﺎي ﮐﺮوﻧﺎﯾﯽ و ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در اﯾﻦ ﺑﺮﻫﻪ از زﻣﺎن و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ روﯾﮑﺮد ﻫﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺑﺎزآﻣﻮزي ﭘﺎﺳﭽﺮ ﺻﺤﯿﺢ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮای ﺑﻬﺒﻮد ﻋﺎرﺿﻪ ﻫﺎی ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﮐﻮدﮐﺎن و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺎﻣﺘﯽ ﮐﻮدﮐﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻓﺮﻫﺎدی و ﺧﻼﻗﯽ در ﺳﺎل 1400ﺑﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎزآﻣﻮزی ﭘﺎﺳﭽﺮ ﺑﺮ ﻋﺎرﺿﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ از راه دور رﺳﯿﺪه و اﺛﺮﺑﺨﺶ ﺑﻮدن ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺑﺎز آﻣﻮزس ﭘﺎﺳﭽﺮ در اﯾﻦ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮده و ﻟﺬا ﺑﻪ ﻣﺮﺑﯿﺎن و ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ اﺻﻼﺣﯽ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ از ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻠﯿﻨﯿﮏ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﺸﺪه و ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺑﺎزآﻣﻮزی ﭘﺎﺳﭽﺮ در ﻣﻨﺰل ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه ﺗﺎ ﺑﺘﻮان ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻬﺘﺮی را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. اﮐﺜﺮ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ اﺛﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺳﻨﺘﯽ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮده‌اﻧﺪ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت اﺧﯿﺮ ﺗﺎﮐﯿﺪ زﯾﺎدی ﺑﺮ ﺑﻪﮐﺎرﮔﯿﺮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﺟﺎﻣﻊ در ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻋﻀﻼﻧﯽ ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎریﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ آن دارد. ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﻧﻮﻋﯽ درﮔﯿﺮی ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻋﻀﻼﻧﯽ-اﺳﮑﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻋﻀﻼت ﻗﺪاﻣﯽ و ﺿﻌﻒ ﻋﻀﻼت ﺧﻠﻔﯽ ﻣﯽﺷﻮد. اﻓﺮاد ﺑﺎ ﺑﺎزﺳﺎزی ﻟﯿﮕﺎﻣﺎن ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﺮای ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ روی ﻣﻬﺎرت ورزﺷﯽ ﺧﻮد ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺎﺳﭽﺮ ﺑﻪﺻﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ.
راﺿﯿﻪ ﮐﺮﯾﻤﯽ و ﻫﻤﮑﺎران (2020) ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ اﺧﺘﻼﻻت اﺳﮑﻠﺘﯽ-ﻋﻀﻼﻧﯽ اﻧﺪام ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﻌﻠﻤﺎن و اﺛﺮات اﺻﻼح ﮐﻨﻨﺪه ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت NESM ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ارﮔﻮﻧﻮﻣﯿﮏ در اﻧﺪام ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ و اﺧﺘﻼﻻت اﺳﮑﻠﺘﯽ–ﻋﻀﻼﻧﯽ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺷﺎﻣﻞ 269 ﻣﻌﻠﻢ دﺑﺴﺘﺎنﻫﺎی اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﻓﺴﺎ ﺑﻮدﻧﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت NESM ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺪاﺧﻠﻪ ارﮔﻮﻧﻮﻣﯿﮏ در اﻧﺪام ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ، اﺧﺘﻼﻻت اﺳﮑﻠﺘﯽ–ﻋﻀﻼﻧﯽ اﻧﺪام ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ (ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ) در ﺑﯿﻦ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﮐﺎﻫﺶ داد. ورزشﻫﺎی ﻣﻨﻈﻢ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﯽ ﺑﺮاي ﺗﺨﻔﯿﻒ و درﻧﻬﺎﯾﺖ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﺷﻮد. ﻣﯿﺰان اﺧﺘﻼﻻت در ﺑﯿﻦ ﻣﻌﻠﻤﺎن 39 ﺗﺎ 95% ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺻﯿﺪی و ﻫﻤﮑﺎران (2020) در ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ (CCEP) و اﯾﺠﺎد ﻓﺸﺎر ﺑﺮ روي ﺗﺮاز ﺑﻨﺪی، ﻓﻌﺎلﺳﺎزی ﻋﻀﻼت و اﻟﮕﻮی ﺣﺮﮐﺘﯽ در ﻣﺮدان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ UCS اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. در ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ CCEP ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ UCS ﻋﻤﻠﯽ و ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ، ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻓﻌﺎلﺳﺎزی ﻋﻀﻼت، اﻟﮕﻮﻫﺎی ﺣﺮﮐﺘﯽ و ﺗﻌﺎدل را ﺑﻬﺒﻮد ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ. ﻣﻬﻢﺗﺮ از ﻫﻤﻪ، اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎ ﭘﺲ از ﭼﻬﺎر ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻨﺶزداﯾﯽ ﺣﻔﻆ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺳﺎزﮔﺎریﻫﺎی ﻃﻮﻻﻧﯽﻣﺪت ﺑﺮای آﻣﻮزش ﻣﺠﺪد ﻋﺼﺒﯽ ﻋﻀﻼﻧﯽ اﺳﺖ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ، ﺗﺮاز ﺑﻨﺪی، ﻓﻌﺎلﺳﺎزی ﻋﻀﻼت و اﻟﮕﻮی ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﺮدان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ را ﺑﻬﺒﻮد ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﮐﻪ در آن ﻓﻘﻂ از ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﮐﺸﺸﯽ و ﺗﻘﻮﯾﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. روﺑﺮت و ﻫﻤﮑﺎران (2021) در ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﮐﺸﺶ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ و اﺻﻼح وﺿﻌﯿﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﺸﺶ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در ﮐﺎرﺑﺮان ﮔﻮﺷﯽﻫﺎی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ درد ﮔﺮدن را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﮐﺸﺶ ﺑﺎ اﺻﻼح وﺿﻌﯿﺖ و ﮐﺸﺶ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در ﮐﺎرﺑﺮان ﺗﻠﻔﻦﻫﺎی ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ دارای ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ در ﮔﺮدن اﺳﺖ. ازﻧﻈﺮ آﻣﺎری ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداری ﺑﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻗﺒﻞ از آزﻣﺎﯾﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ از آزﻣﻮن ﮔﺮوه A و ﮔﺮوه B وﺟﻮد دارد و ﮐﺎﻫﺶ ﻣﻌﻨﯽدار درد در ﮔﺮوه A در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه B وﺟﻮد دارد و درﻣﺎن و ﺑﻬﺒﻮد ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻬﯽ در اﻧﺪازهﮔﯿﺮی زواﯾﺎ وﺟﻮد دارد. در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﮐﺸﺶ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻌﯿﺖ در ﮐﺎﻫﺶ درد و ﺑﻬﺒﻮد ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﮔﺮدن در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﮔﺮدن در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﺶ ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻮﺛﺮﺗﺮ اﺳﺖ.
ﮔﻨﺠﯽ و ﻃﻬﻤﻮرﺛﯽ در ﺳﺎل 1393 در ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺪاﺧﻼت ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ و آﻣﻮزش ﭘﺎﺳﭽﺮ ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮد. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﺑﻌﺪ از 10 ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺪاﺧﻠﻪ و آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ و ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ زﯾﺮ را ﻧﺸﺎن داده زاوﯾﻪ ﻟﻮردوز و ﺗﯿﻠﺖ ﻗﺪاﻣﯽ ﻟﮕﻦ و ﮔﺮوه ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه اﺻﻼﺣﯽ داﺷﺘﻪ. اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻋﻀﻼت ﺷﮑﻢ ﮔﺮوه ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه اﺻﻼﺣﯽ داﺷﺖ وﻟﯽ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداری ﺑﯿﻦ دو ﮔﺮوه اﺻﻼﺣﯽ و ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ازﻧﻈﺮ اﻓﺰاﯾﺶ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮی ﻋﻀﻼت ﻓﻠﮑﺴﻮر ران دﯾﺪه ﻧﺸﺪ. ﻣﯿﺰان اﻓﺰاﯾﺶ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮی اﮐﺴﺘﻨﺴﻮرﻫﺎی ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات در دو ﮔﺮوه ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽداری ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻟﻮردوز ﮐﻤﺮی و ﺗﯿﻠﺖ ﻗﺪاﻣﯽ ﻟﮕﻦ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻋﻀﻼت ﺷﮑﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻔﯿﺪ و ﺳﻮدﻣﻨﺪ آﻣﻮزش ﭘﺎﺳﭽﺮ و اراﺋﻪ ﻓﯿﺪﺑﮏ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی داده ﺷﺪه وﻟﯽ در ﻣﻮرد اﻓﺰاﯾﺶ اﻧﻌﻄﺎفﭘﺬﯾﺮی ﻋﻀﻼت ﻓﻠﮑﺴﻮرﻫﺎی ران، اﮐﺴﺘﻨﺴﻮرﻫﺎی ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات و اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺪرت ﻋﻀﻠﻪ ﺳﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺗﺮی اﺳﺖ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮی داده ﺷﻮد.
ﺷﻨﺎﺧﺖ زودﻫﻨﮕﺎم و ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ اﯾﻦ اﻧﺤﺮاﻓﺎت وﺿﻌﯿﺘﯽ و ﺑﺮﻃﺮف ﮐﺮدن آنﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺧﺘﻼﻻت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻌﯿﺖ را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﺪ و ﺑﻪ ﺻﺮﻓﻪﺟﻮﯾﯽ در وﻗﺖ و ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻮدن و وﺿﻌﯿﺖ ﻏﻠﻂ ﻧﺸﺴﺘﻦ و اﺳﺘﻔﺎده ﺗﮑﺮاری از اﻧﺪامﻫﺎی ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن، اﺣﺘﻤﺎل ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮردن ﺗﻌﺎدل ﻋﻀﻼت در ﯾﮏﭼﻬﺎرم ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﺑﺪن وﺟﻮد دارد از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ UCS در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎری ﺳﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ، ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﮐﺎﯾﻔﻮز اﺳﺖ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻢزﻣﺎن و ﺟﺎﻣﻊ ﭘﺎﯾﻪرﯾﺰی ﺷﻮد. آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺻﺤﯿﺢ در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﻤﮏ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎریﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻗﺎﻣﺘﯽ و ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮی:
ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺎ و ﺑﺪون آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف اﺻﻼح دﻓﻮرﻣﯿﺘﯽﻫﺎی ﻫﻤﺮاه در ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﻪﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫﺎی داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﻔﺎﺻﻞ ﮔﺮدﻧﯽ و ﺷﺎﻧﻪ، اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻋﻀﻼت ﻓﻠﮑﺴﻮر ﮔﺮدﻧﯽ و درد ﻧﺎﺣﯿﻪ ﮔﺮدن و ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﻪای اﻓﺮاد داراي ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت اﺻﻼﺣﯽ ﺟﺎﻣﻊ ﺑﺎ و ﺑﺪون آﻣﻮزش ﭘﻮﺳﭽﺮ را ﺟﻬﺖ اﺻﻼح ﺑﺪ راﺳﺘﺎﯾﯽ ﺳﻨﺪرم ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ ﻓﻮﻗﺎﻧﯽ و اﺣﯿﺎي ﻣﺠﺪد داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻣﻔﺎﺻﻞ، اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻋﻀﻼت درﮔﯿﺮ و ﮐﺎﻫﺶ درد و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﮑﺎر ﮔﯿﺮ اﺻﻮل ﻋﻠﻤﯽ ﺗﻤﺮﯾﻦ را ﺑﻪ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﻮد.